شعر از زینب صابر
بیم آن می رود که عاقبت
منطق الطیر عطار را کنار بگذاری
و عاشق یک گنجشک چاق شوی
که هیچ گاه در حمام ادکلنش ،در زیر باران خیس نشده است
چه برسد به این که ...
به تخیلش خطور کند
که یک اقیانوس بی درمان چه می تواند باشد ؟
و با هم عروسی کنید
و از زور خوشحالی
هی بچه بیاورید
بچه های خنگ و پخمه و زرزرو
و صد هزار مرتبه شکر
که از چار ستون بدن سالم
مگر از یک شاعر به اضافه یک گنجشک چاق
نتیجه دیگری هم می توان انتظار داشت؟
در آن وضع دیدنی هم باید باشی
اگر دل و دماغی بود به تو می خندیم و
برایت گریه می کنیم
که ته چشمهایت
هنوز
هنوز
هنوز
چیزی مانده که
که یعنی :
منطق الطیر عطار را کنار گذاشتی
و فراموش کردی
که عقابها اوج می گیرند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر