"شعری از زنده یاد رضا شهید ضیایی"
شاعران ذات اندوهگین انسان را می سرایند
فیلسوفان کتاب مقدس تردید را
و فاجران حدیث دربه دری را
□□□
دل ما و شما
دل ما و جهان
دل اندوهگین ما و تعزیه گردانانی
که از کنار این دریچه می گذرند
از خطوط موازی از کنار شما و جهان
□□□
بگذار لالایی گران در لیالی ملول
اوسانه ی تنهایی ما روایت کنند
ما را ذات اندوهگین انسان را
وقتی کنار خطوط موازی
از هوش می شویم
خاموش می شویم
فراموش می شویم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر